Konferencja „WHO wstęp do brakującej debaty”

„Jesteśmy jednym światem. Mamy jedno zdrowie i jedną WHO”, Tedros Gebreyes 24.01.2022 podczas 150 sesji Rady Wykonawczej WHO

Czy na pewno chcemy mieć jedną WHO?

W Sejmie RPw dniu 3 grudnia odbyła się alarmująca i ważna konferencja „WHO wstęp do brakującej debaty”. Tematem debaty była przeprowadzana obecnie reforma międzynarodowego prawa zdrowotnego, która ma stać się gruntem prawnym już zapowiadanych przez WHO kolejnych kryzysów zdrowotnych. Konferencja, tak jak zostało ujęte w tytule, tylko rozpoczęła tę niezbędną dyskusję, która pilnie wymaga kontynuacji, rozwinięcia i pogłębienia.

Organizatorem konferencji jest Przewodniczący Zespołu Parlamentarnego ds. Światowej Organizacji Zdrowia poseł Grzegorz Płaczek. Współorganizatorami są Wicemarszałek Sejmu Krzysztof Bosak oraz poseł do Parlamentu Europejskiego dr Stanisław Tyszka. Stowarzyszenie Nauczycieli i Pracowników Oświaty „Nauczyciele dla Wolności” jest partnerem konferencji, a jego przedstawiciele są członkami zespołu. Warto podkreślić, że poseł Grzegorz Płaczek z wielkim zaangażowaniem próbuje zwrócić uwagę polskich parlamentarzystów na to ważkie zagadnienie i wspiera działania społeczne w tym temacie.

Reforma międzynarodowego prawa zdrowotnego w ciszy mediów głównego nurtu, bez informowania opinii publicznej staje się faktem. W Polsce i na świecie wśród niezależnych obserwatorów i naukowców budzi potężne kontrowersje i protesty. Głos krytyki jest mocny! Krytycy podnoszą zagrożenia dla fundamentalnych wolności ludzi, wolności słowa, godności i integralności jednostki, prawa do wyboru terapii medycznej oraz gwarantowanej świadomej zgody na procedury medyczne, ale także demokracji państw członkowskich oraz interesu społecznego ich obywateli.

Pandemia covid-19 stanowi podstawę dla Światowej Organizacji Zdrowia do obecnej próby wzmacniania swojej globalnej pozycji. Wypowiedzi ekspertów podczas konferencji potwierdziły pilną i niezbędną potrzebę rozliczenia pandemii, polityki pandemicznej oraz efektów zastosowanych wówczas środków zaradczych. Niezbędna staje się również potrzeba wykonania rzetelnych, interdyscyplinarnych analiz uwzględniajacych wszystkie aspekty życia społecznego. Debata oraz kontestacja tego traumatycznego okresu z perspektywy czasu staje się kluczowa.

Zapraszamy do wysłuchania i popularyzacji nagrań z konferencji.
Dyskusja odbywała się w czterech panelach:

Prowadzenie konferencji: Jerzy Karwelis

https://rumble.com/v5wmm5t-konferencja-who-wstp-do-brakujcej-debaty-wstp-jerzy-karwelis.html

Rozpoczęcie konferencji: poseł Grzegorz Płaczek

Raport pracy Zespołu Parlamentarnego ds. Świtowej Organizacji Zdrowia: Dorota Rodziewicz

Wprowadzenie do konferencji: Radosław Pogoda

–           WHO w kontakcie zmian w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych
            i Traktatu Pandemicznego

1 czerwca b.r. podczas 77. Światowego Zgromadzenia Zdrowia WHO drogą konsensusu przyjęła kontrowersyjne poprawki do Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych (IHR 2005) zwiększające kompetencje tej organizacji. Polska według zmienionego art.59 IHR
ma tylko 10 miesięcy, aby je odrzucić bądź zakwestionować w części bądź w całości.

Wprowadzenie do panelu: Dorota Rodziewicz

Prowadzenie panelu: Agnieszka Pawlik-Regulska. Paneliści: Mariusz Jagóra, Radosław Pogoda, dr Piotr Witczak, dr Jerzy Milewski

–           WHO w świetle prawa

Wprowadzenie do panelu: Patryk Ignaszczak

Prowadzenie panelu: Mariusz Jagóra. Paneliści: Patryk Ignaszczak, Sebastian Stodolak, dr Filip Furman, Jędrzej Jabłoński, Rafał Górski

–           WHO a odbiór społeczny

Brak bilansu pandemii przy jednoczesnym wyciąganiu z niej wniosków. Fenomen zamilczania pandemii. Pozaprawne formy cenzury. Zaufanie społeczne do mediów po pandemii. Zmowa milczenia mediów głównego nurtu w temacie reformy międzynarodowego prawa zdrowotnego
i Światowej Organizacji Zdrowia.

Wprowadzenie do panelu: Jerzy Karwelis

Prowadzenie panelu: Rafał Górski. Paneliści: Paweł Lisicki, dr Mariusz Błochowiak, prof. Ryszard Zajączkowki, Dorota Rodziewicz

WHO a Wielki Reset

Prowadzenie panelu: Jerzy Karwelis. Tercet dyskusyjny: dr Marek Tomasz Chodorowski, prof. Jacek Janowski, prof. Ryszard Zajączkowki

Zakończenie konferencji: poseł Grzegorz Płaczek

Konferencja „WHO wstęp do brakującej debaty” jest jednym z efektów pracy Zespołu Parlamentarnego do Spraw Światowej Organizacji Zdrowia. Zespół od lutego tego roku odbył sześć spotkań, podczas których poruszone zostały różne aspekty działalności WHO. Oprócz negocjowanych dwóch instrumentów międzynarodowego prawa zdrowotnego omawiane były kontrowersje wokół wytycznych WHO do edukacji seksualnej dzieci i młodzieży, fakty i afery kryjące się za promowaną ideologią trasgender oraz ideologiczne zmiany w klasyfikacji chorób ICD-11. Wszystkie te zagadnienia wymagają debaty społecznej ponieważ są kluczowe dla przyszłości naszych dzieci i całego młodego pokolenia Polaków.

Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami ze spotkań zespołu i szukania dodatkowych informacji na stronie: www.stopwho.pl.

Odpowiedzialnością każdego świadomego poważnych zagrożeń ze strony Światowej Organizacji Zdrowia człowieka jest przebijanie muru milczenia polityki i mediów w tym temacie. Zapraszamy do rozpowszechniania tej rozpoczętej debaty
oraz tworzenia kampanii społecznej Stop WHO.

Wprowadzenie do pierwszego panelu konferencji – Dorota Rodziewicz, członek stowarzyszenia „Nauczyciele dla Wolności”

Czy podstawa do reformy międzynarodowego prawa zdrowotnego i próby centralizacji globalnego zarządzania kryzysami zdrowotnymi w rękach Światowej Organizacji Zdrowia jest prawdziwa?
Punktem wyjścia do rozpoczęcia procesu reformy międzynarodowego prawa zdrowotnego była pandemia covid-19 i wytytyczne Unii Europejskiej wzywające do opracowania nowych zasad współpracy między państwami podczas kolejnych pandemii. Podstawą było założenie, że państwa członkowskie WHO poniosły „katastrofalną porażkę w okazywaniu solidarności i równości w reagowaniu na pandemię covid-19”.

Według Światowej Organizacji Zdrowia pandemia covid-19 wykazała pilną potrzebę wzmocnienia globalnej współpracy w celu zapobiegania przyszłym pandemiom i reagowaniu na nie. W 2021 roku kraje członkowskie Światowej Organizacji Zdrowia zdecydowały o rozpoczęciu procesu negocjacyjnego reformy międzynarodowego prawa zdrowotnego w celu poprawy tak zwanej „profilaktyki, gotowości i reakcji na przyszłe pandemie”.

Czy teza, która była punktem wyjścia do prawie trzyletniego procesu negocjacyjnego dwóch instrumentów prawa międzynarodowego, to jest zmian w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych IHR (2005) i nowej umowy międzynarodowej zwanej „Traktatem Pandemicznym”, jest prawdziwa?

Centralizacja globalnego zarządzania tak zwanym „zdrowiem publicznym” rodzi wiele zagrożeń i może mieć fatalny wpływ na nasze życie, gospodarki państw członkowskich, wolność osobistą każdego człowieka oraz suwerenność narodową. Z tego powodu niezbędne jest przeprowadzenie niezależnych badań oraz wnikliwej analizy pandemii covid-19, wiarygodności WHO, a także podstaw i skutków zastosowanej polityki pandemicznej.

Światowa Organizacja Zdrowia nie przeprowadziła dokładnego niezależnego dochodzenia w sprawie błędów, potencjalnych przestępstw i nadużyć władzy, które miały miejsce podczas pandemii. To, co WHO traktuje jako punkt wyjścia do reformy prawa zdrowotnego całkowicie ignoruje szkody spowodowane przez lock-downy, blokady oraz wszystkie zastosowane podczas „pandemii” restrykcje, a także niekorzystne skutki zdrowotne spowodowane przez przekierowanie opieki zdrowotnej na walkę z pandemią oraz zastosowane terapie, w tym eksperymentalne terapie genowe . Brak prawdziwie niezależnego i bezstronnego przeglądu roli i zaleceń WHO podczas „pandemii” COVID-19 grozi legitymizacją nieskutecznych, nieudanych i szkodliwych reakcji na pandemię.

Rzetelne, niezależne dochodzenie i analiza pandemii covid-19 powinny być podstawą do próby przyjęcia jakiegokolwiek porozumienia.

Zmiany w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnyc IHR – International Health Regulations (2005) stają się faktem.

Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne IHR (2005)to zbiór przepisów WHO określających kompleksowe ramy prawne praw i obowiązków krajów w zakresie radzenia sobie ze zdarzeniami zagrażającymi zdrowiu publicznemu w sytuacjach nadzwyczajnych o zasięgu międzynarodowym. IHR zostały ustanowione przez 196 państw na Zgromadzeniu Zdrowia WHO w 1969 roku z ostatnią nowelizacją w 2005 roku. Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne mają na celu „zwalczanie i zapobieganie rozprzestrzeniania się chorób w skali międzynarodowej przy zastosowaniu PROPORCJONALNYCH (!!!), co warto podkreślić, do zagrożeń środków.”

Co jest ważne? Wprowadzenie zmian do tych przepisów nie wymaga ratyfikacji tych przepisów w krajach członkowskich. Regulacje te są obowiązujujące w Polsce i pozostałych krajach członkowskich WHO. Wprowadzenie do nich ostatnich zmian przebiega w przemilczeniu mediów, bez debaty, bez rzetelnej informacji dla opinii publicznej, w sposób dla nas niezauważalny.

Omawiane obecnie propozycje poprawek zostały opublikowane na stronie WHO 6 lutego 2023 r. Dokument A/WGIHR//2/6. Poprawki zostały zgłoszone przez 13 państw członkowskich. Polska była reprezentowana w negocjacjach przez Unię Europejską. Od tego czasu grupa negocjacyjna WGIHR negocjowała ponad 300 kontrowersyjnych zmian do tych przepisów.

1 czerwca 2024 r. pomimo wielu protestów i nieprawidłowości proceduralnych część zmian została przyjęta drogą konsesusu podczas
77. Zgromadzenia Zdrowia WHO.

Może warto zadać pytanie: Ilu Polaków wie, że kolejne pandemie są przez Dyrektora Generalnego WHO uznawane za nieuchronne, a zmiany w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych, które przygotowują nowy grunt prawny do takiej sytuacji stają się faktem?

W tym miejscu warto dodać, że na stronie GAVI sojuszu szczepionkowego, który jest jednym z fundatorów WHO ze wzajemnością, to znaczy WHO razem z Fundacją Billa i Melindy Gates, Bankiem Światowym i UNICEFem jest wśród fundatorów sojuszu GAVI. Na stronie GAVI już w 2021 roku pojawił się cykl publikacji stwierdzających, że pandemia covid-19 nie była pierwszą, która spustoszyła świat i nie będzie ostatnią. Publikacje wskazują również kolejne potencjalne patogeny, które mogą wywołać pandemię. Na stronie GAVI znajdziemy też informację o przyśpieszeniu opracowywania szczepionek do 100 dni. W Wielkiej Brytanii powstała współpraca publiczno-prywatna w ramach tak zwanej „misji 100 dni”, której celem jest opracowanie i wdrożenie szczepionek, środków diagnostycznych i terapeutycznych nie później niż w 100 dni od zdiagnozowania zagrożenia pandemicznego.

Co warto zauważyć? W trakcie negocjacji zmian w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych, w 2022 roku został zmieniony artykuł 59 tych przepisów. Zmiana ta skróciła proces implementacji obecnych  zmian z 18 do 10 miesięcy. Polska pomimo dużych protestów i sprzeciwu wielu organizacji tworzących ruch Stop WHO nie odrzuciła tej zmiany. W związku z tym obecnie mamy 10 miesięcy na odrzucenie całości lub części przyjętych zmian, czyli licząc od 1 czerwca 2024 tego roku, mamy czas do końca marca 2025 roku. Dlaczego zmiana skracająca czas wprowadzenia tak kontrowersyjnych zmian nie została przez naszych decydentów odrzucona??? To pytanie pozostaje bez odpowiedzi.

Przedstawię Państwu kilka poprawek IHR które były procedowane, ale na szczęście nie zostały przyjęte:

Art. 1 – próba zmiany charakteru przepisów z DORADCZEGO na OBOWIĄZUJĄCY!!!

Art. 3 – skandaliczna próba wykreślenia wymogu realizacji tych przepisów „z pełnym poszanowaniem dla godności, praw człowieka i fundamentalnych wolności jednostki.

Próba ograniczenia swobody podróżowania ludzi poprzez wprowadzenie wymogu cyfrowego zaświadczenia zdrowia. WHO 5 czerwca 2023 r. ogłosiła na swojej stronie podjęcie partnerstwa z Komisją Europejską we wprowadzaniu cyfrowej certyfikacji covid-19. Oficjalnym powodem do realizacji tego projektu jest „ułatwienie globalnej mobilności i ochrona ludzi na całym świecie przed obecnymi i przyszłymi zagrożeniami dla zdrowia”.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że w październiku 2022 r. w Indonezji miał miejsce szczyt państw G20. Po tym spotkaniu został podpisany dokument – porozumienie, w którym członkowie tej grupy wyrazili chęć współpracy w zakresie tworzenia zaufanych, globalnych, cyfrowych sieci zdrowotnych, pod pretekstem zapewnienia płynności podróżowania. Według G20 nie trzeba byłoby w przypadku pandemii zatrzymywać ruchu podróżujących, wystarczyłoby zatrzymać ludzi nieposiadających certyfikatów. W oświadczeniu Grupa G20 wyraża wolę, aby ustalenia te były zatwierdzone w maju 2022 roku podczas Zgromadzenia Zdrowia WHO.

W temacie certyfikatów elektronicznych ważną informacją jest też fakt z lutego 2022 r., że WHO już wdrożyła T-system to jest Deutsche Telecom do opracowania usług walidacji potwierdzających autentyczność cyfrowych certyfikatów. Warto przypomnieć głośną  wypowiedź Tonego Blaira podczas ówczesnego Światowego Forum Ekonomicznego, który wzywał do stworzenia zdigitalizowanej infrastruktury monitorowania kto jest zaszczepiony.

Z ponad 300 propozycji poprawek ostatecznie drogą konsensusu została przyjęta tylko część propozycji. Najbardziej kontrowersyjne propozycje zostały odrzucone. Nie zmiania to faktu pilnej potrzeby debaty i analizy zagrożeń. Zmiany te, zgodnie z głosem krytyki, mogą nadal stać w sprzeczności z prawami człowieka, innymi przepisami prawa polskiego i międzynarodowego.

Traktat Pandemiczny – nowa umowa międzynarodowa. Czym naprawdę jest?

Traktat Pandemiczny wraz ze zmienionymi w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych, zgodnie z planem UE i WHO, mają zapewnić bardziej skuteczną, globalną reakcję na kryzysy zdrowotne. Jednym z założeń tworzenia Traktatu Pandemicznego – nowej umowy międzynarodowej dotyczącej gotowości i globalnego reagowania na nowe pandemie, jest argument, że pandemia covid-10 pokazała potrzebę „równego, sprawiedliwego dostępu” do produktów związanych z pandemią, takich jak „leki, szczepionki, diagnostyka, wyroby medyczne i warto w tym miejscu zwrócić uwagę na nowe pojęcie wprowadzone w traktacie „terapie komórkowe i genowe oraz inne technologie zdrowotne”.

Światowej Organizacji Zdrowia nie udało się jednak odpowiednio wyjaśnić, jakie ewentualne korzyści zdrowotne mogłyby wyniknąć z zapewnienia „sprawiedliwego dostępu” do produktów związanych z pandemią dla krajów o niskich i średnich dochodach, które radziły sobie od 10 do 30 razy lepiej podczas pandemii covid-19 w przeliczeniu na mieszkańca niż kraje zamożne.

Celem podstawowym Traktatu ma być monitorowanie środowiska w poszukiwaniu patogenów o potencjale pandemicznym. Traktat ma zapewnić monopol WHO na dostęp do tych patogenów za pośrednictwem sieci laboratoriów koordynowanych przez WHO.

James Roguski, ktytyk działań WHO, inicjator kampanii #exitthewho, podkreśla, że Traktat Pandemiczny nie ma nic wspólnego ze zdrowiem ludzi. Mówi, że traktat to porozumienie handlowe, którego celem jest sprawienie, by kraje bogate sfinansowały inwestycje w przemysł farmaceutyczny w krajach o mniejszym dochodzie.

Konferencja : „WHO wstęp do brakującej debaty”próbą przełamania ciszy medialnej i początkiem dyskusji.

Kontrowersyjne zmiany międzynarodowego prawa zdrowotnego WHO odbywają się w zmowie milczenia mediów głownego nurtu we wszystkich krajach członkowkich. Opinia publiczna nie jest w ogóle informowana o ewentualnych zagrożeniach wynikających z wprowadzanych zmian.

Podczas wysłuchań publicznych dotyczących Traktatu Pandemicznego zorganizowanych przez WHO w kwietniu i wrześniu 2022 r. głos krytyczny opinii publicznej, obawy i niechęć do procedowanego dokumentu wybrzmiały w komponencie pisemnym. Zostało zgłoszonych 36 294 wypowiedzi, z czego większość podkreślała brak zgody na „traktat”.

Dr Tess Lawrie ze Światowej Rady Zdrowia podkreśliła w swoim wystąpieniu kluczowe znaczenie praw człowieka, poszanowania jego autonomii, narodowej suwerenności, wolności słowa oraz prawa do zgromadzeń w porozumieniach zawieranych w interesie społecznym. Jednocześnie zaznaczyła, że konflikt interesów, korupcja i cenzura są barierą dla zaufania publicznego. Stwierdziła, że według Światowej Rady Zdrowia traktat nie jest konieczny i prawdziwie korzystny dla ludzi Zgłosiła 16 rekomendacji, podkreślając między innymi znaczenie odbudowy zaufania WHO, konieczność oczyszczenia jej z konfliktu interesów, zatrzymanie stosowania na ludziach eksperymentalnych terapii, konieczność ujawnienia umów tak zwanej „nagłej konieczności” oraz jawności dokumentów, potrzebę otwartej debaty z zatrzymaniem stosowanej cenzury. Podkreśliła także znaczenie powrotu do tradycyjnej i naukowej definicji „pandemii”, którą WHO zmieniła wyłączając czynnik wysokiej śmiertelności, co ułatwia manipulację i uprawiania nienaukowej polityki strachu.

W ciągu ostatnich dwóch lat w Parlamencie Europejskim odbyło się kilka konferencji z udziałem prawników, lekarzy i naukowców z różnych stron świata. Niestety zostały one całkowicie przemilczane w mediach. Głos krytyki w odniesieniu do Światowej Organizacji Zdrowia i jej umów był alarmujący. Szczególnie niepokojące są informacje o budowanym systemie cyfrowej kontroli, nadzoru i cenzury, potencjalnym pogwałceniu fundamentalnego prawa człowieka do świadomej zgody pod pretekstem zagrożenia „zdrowia publicznego” oraz zagrożeniom wynikającym z centralizacji danych związanych ze zdrowiem publicznym, genami, biotechnologiami, sztuczną inteligencją przy pomocy big-tech i mediów publicznych.

Zapraszam do zapoznania się z konferencjami oraz popularyzacji treści z naszej strony: www.stopwho.pl.